7. De Marathon

In 1972 organiseerde Metro voor het eerst een marathon in Rotterdam. In het organisatiecomité zaten Wim Teerlink sr, Gerard van Maurik, Piet Schoonen, Freek van der Griendt en Lou Schriel. Vergeleken met de huidige Rotterdam Marathon waren de marathons van de jaren 70 zeer eenvoudig van opzet. Gerda Honkoop: “Het was heel primitief. Gewoon buiten met een tafel en de atleten konden zich inschrijven.” De AW schreef: “Drieduizend harde guldens gooide Metro er tegen aan, waarvan slechts zeer weinig door sponsors zou worden terugbetaald.” De overwinning ging naar Berney Allen in 2.16.35, een toptijd in die dagen. Het jaar daarop gold de door Metro georganiseerde marathon als NK en was het Johan Kijne die won in 2.24.30.
Uitslag Rotterdam Marathon 1975

Wim Teerlink sr was een man die zich buitengewoon inzette voor de atleten. Hij werd niet voor niets door iedereen ‘pa’ genoemd. Pa Teerlink bracht atleten naar wedstrijden en met name voor de gebroeders Kijne reed hij stad en land af.

Aad van Dijk (toen SCR) weet erover mee te vertellen: “Leo’s vader was een echte autoliefhebber, reed altijd in het allernieuwste, dan weer een Alfa sportauto en toen de eerste Mini Cooper uitkwam had hij er natuurlijk prompt ook één. En dat heb ik geweten. We gingen naar een atletiekwedstrijd in het buitenland en Leo’s vader zou ons naar de stad brengen waar de bussen vertrokken. En dat in zo’n kleine Mini Cooper, waarin hij als een bezetene reed. Toen ik in de stad uitstapte had ik hoofdpijn doordat ik bij elke hobbel hard tegen het dak van dat kleine karretje kwam, veroorzaakt door het snelle rijden van Leo’s vader…

De grootste stunt die Metro ooit uithaalde kwam ook de hoed van Pa Teerlinck: Voor de tweede competitiewedstrijd in 1968 in Groningen had hij voor de Metro-ploeg een vliegtuig geregeld! Het hele team kon vanaf Zestienhoven comfortabel in een uur naar Groningen vliegen. Helaas was er niet zoveel geld meer over dus de terugreis moest toch met de bus.

Pa Teerlink overleed in het harnas. In december 1973 bracht hij Johan en Steef Kijne naar een wedstrijd. Het was bij aankomst 15 graden onder nul. Toen ze uit de auto stapten begaf pa’s hart het. Hij was pas 62 jaar. Tijdens de volgende marathons loofde de organisatie een bokaal uit voor de beste Nederlander en droeg die aan hem op.