Metro is opgericht op 5 november 1955. De vereniging is ontstaan na een scheuring in Pro Patria (later gefuseerd met ALO tot PAC). Henk Mohr vertelt over de ruzie die hieraan voorafging. “Het verhaal ging dat Cor Gubbels, trainer en masseur, ‘iets had uitgehaald’ met een atlete die hij masseerde. Hij werd vervolgens door het bestuur van PP geroyeerd. Vervolgens is er tijdens een twee avonden durende vergadering een lijmpoging ondernomen onder leiding van Dhr Muscher. Tijdens de tweede avond vroeg hij aan de bestuursleden: ‘Bestuur, houden jullie van Pro Patria?’ en de bestuursleden antwoordden: ‘Ja’. Hierna vroeg hij hetzelfde aan Gubbels. Deze antwoordde: ‘Moet u mij dit nog vragen?’ De lijmpoging liep uiteindelijk op niets uit en Gubbels richtte zijn eigen club op.” Metro was geboren.
Otto Rennert vertelt echter een ander verhaal. “De jeugdgroep onder leiding van Gubbels voelde zich binnen Pro Patria een beetje miskend en Gubbels had daarom bij het bestuur van PP, dat onder leiding stond van voorzitter Van Wijk en vice-voorzitter Dekkers, het verzoek ingediend om een soort autonomie of op zijn minst meer zeggenschap te krijgen binnen de vereniging. Enkele PP-bestuurders waren echter anti-Gubbels en zijn verzoek werd afgewezen. Gubbels besloot toen op te stappen.” Het kan wel zijn, dat het ‘vrouwenverhaal’ door PP is gebruikt om Gubbels te lozen, denkt Rennert.
Aad Heere schrijft in zijn boek ‘Van Spoorsingel tot Langepad’ over de geschiedenis van Pro Patria: “In 1955 ontstond een ernstig conflict tussen Cor Gubbels en het bestuur van Pro Patria. De algemene ledenvergadering deelde in meerderheid het standpunt van het bestuur. Een aantal leden kon het democratisch besluit niet verkroppen. Zij verlieten Pro Patria. (…) De affaire had een hevige opschudding tot gevolg. Jarenlang waren de verhoudingen tussen de twee verenigingen totaal verziekt. (…) Het aantal leden van Pro Patria daalde van 187 in 1955 tot 154 in 1956.”
De betekenis van de naam ‘Metro’ is niet geheel duidelijk. Volgens sommigen is Metro een afkorting en betekent deze ‘Met Enige Training Reeksen Overwinningen’, maar andere stemmen beweren dat deze betekenis later is verzonnen.
Bij de oprichtingsvergadering waren naast Gubbels Jaap Kulman en de gebroeders Gerard en Cors Koorneef aanwezig. Deze heren werden het eerste bestuur.
Metro en PP op één baan, dat was water en vuur. Competitiewedstrijden op het scherpst van de snede. Een aantal Metro-atleten bestond het zelfs een spandoek te tonen. Het bestuur van PP was hierdoor zo verbolgen dat men aandrong op schorsing van de betreffende atleten. Dat kwam er natuurlijk niet van.
Een nieuwe vereniging heeft ook geld nodig. Dhr Markus zette een geldinzamelingsprogramma op. De leden gingen op pad met kaartjes met daarop cirkels verbonden met lijntjes. Voor ieder rondje dat iemand doorprikte moest een kwartje worden gevraagd. Dit leverde Metro haar eerste geld op. Later zette Aad Schreuder (bestuurslid in de jaren 60) het Toto-gebeuren op poten. De leden togen langs de huizen met de toto-formulieren en haalden de ingevulde formulieren en het geld op. Metro was in die tijd na Feijenoord de vereniging met de grootste
toto-opbrengst.
Ja, financieel ging het Metro in de jaren 60 voor de wind. De bestuursleden hadden hun contacten en ideeën die in sommige gevallen een erg positief resultaat opleverden voor de schatkist. Nadat bijvoorbeeld DOS in 1965 was begonnen met trimtrainingen voor drie gulden (per kwartaal) besloot men het bij Metro over een andere boeg te gooien. Men mikte op een beter gestelde doelgroep dus kostten de trimtrainingen bij Metro tien gulden, maar daar kreeg je dan wel ‘echte trainers’ (Aad Steylen en Bertus Veldhoven) en een gratis sportkeuring van Dr Lap voor. Het verschil was echter groot genoeg om van Metro een rijke club te maken en dit kwam de baanatletiek ten goede.