Rond 1972 gingen er weer stemmen op om te fuseren met PAC. Sjaak Ruhl: “Er waren plannen in vergevorderd stadium. De club zou ‘Rotterdamse Amateur Atletiek Klub’ gaan heten en als hoofdsponsor was Raak-frisdranken aangezocht.” Metro kampte met een groot tekort aan technisch geschoolde trainers – talenten als Mario Kadiks, Hans Kuypers, Paul Brandsma en Leo Ratten zijn hierdoor bij Metro nooit tot volle wasdom gekomen – maar ook met een tekort aan kader.
Hoewel in beide verenigingen commissies werden opgericht die in eerste instantie samenwerking op technisch gebied en in tweede instantie een volledige fusie dienden te onderzoeken, werd er geklaagd over de passieve houding van beide besturen. De samenwerking kwam er wel: jeugdgroepen gingen gezamenlijk trainen en gezamenlijk op trainingskamp en er werden gezamenlijke clubkampioenschappen georganiseerd. In januari 1978 riep het bestuur alle leden op om op de jaarvergadering op 1 maart hun stem te geven over voortzetting van de besprekingen. Het bestuur bestond vanaf dat moment uit Arie Spiering (voorzitter), Cobie Vrijman (secretaresse), Pim Veldhoven (penningmeester), Joop Hagestein, Sjaak Boeckhout en Peter Konijnenburg. Bram Ruys had namens de jeugdcommissie zitting in het bestuur.
De stand van zaken was dat alleen de lange afstand en de trimmers goed draaiden. Volgens Bertus Veldhoven was er voor de competitie geen heil te verwachten van een fusie met PAC. Deze club was immers ook gedegradeerd. Zijn broer Pim gaf aan dat de competitie in de fusiebesprekingen niet overheersend moet zijn.
Het bestuur kreeg fiat maar de fusie werd tenslotte in oktober om persoonlijke redenen afgeblazen. De PAC-trainers verdwenen weer en met hen meer dan de helft van de jonge Metro-jeugd. Bij de senioren was de stemming op zijn minst donker. Hans Kuypers schreef in zijn verslag over de desastreus verlopen eerste competitiewedstrijd van 1979: “Als dit nog langer zo door blijft gaan, graven we wel ons eigen graf en kunnen we het volgend jaar een klasse lager proberen. (…) Nog even zo doorgaan Metro en er is geen trainer meer nodig. We zijn dan weer net zo als vroeger, weer een echte loop- en trimvereniging.” Cobie Vrijman reageerde: “Dit is niet, omdat het bestuur niets heeft gedaan, doch overal nul op het request kreeg en wij op de technische nummers zeer weinig atleten hebben, waarmee een dergelijke trainer kan werken. Dit is niet alleen bij Metro zo, lees het clubblad van AVR waar men met dezelfde moeilijkheden kampt.”
Het kip-ei-verhaal.