Het ijs is gebroken.
Vanochtend was het eindelijk zover. Een laagje ijs op de zwemplas waar wij twee keer in de week een “winterdip” nemen.
Met mijn honderd kilo was ik de aangewezen persoon om voor de andere dippers de weg te banen. Het was best grappig om bewust en expres door het ijs te zakken. Heel diep gingen we niet maar relaxt tegen de ijsrand aan zitten leunen was ook heel fijn.
En rustig ademen natuurlijk.